t Grönneger ras
In de kop van t laand, aan de Duutse kaant,
Woar de Dollart broest, de zeewind soest,
Op de Hunzegrond en aan Fivelmond,
Doar leeft stoer en kras t Grönneger ras.
Stil en stug van oard, en wat kört van woord,
Moar zien leven laang veur t waark nait baang!
Stil en stug van oard, en wat kört van woord,
Moar zien leven laang veur t waark nait baang.
Oabel Tasmans moud bleef in t noorderbloud
Over wiedste zee noar verste ree...
Hail de wereld deur komen Grönnegers veur,
En ze stoan de plicht, dij op heur ligt!
Moar hail daip en waarm blift bie riek en aarm
Wêns noar t houkje laand aan de Duutse kaant.
Moar hail daip en waarm blift bie riek en aarm
Wêns noar t houkje laand aan de Duutse kaant.
Tekst: B. J. Douwes
Van http://www.dideldom.com/laidjes/t_gronneger_ras.shtml
Wat moakt t oet !
Dat is mien Grunneger laand, doar aan de woaterkaant,
Woar ie de woorden heuren, dij joen gedachten kleuren,
De ziel van elk verhoal,
Joen aigen toal.
En as ie onze schrievers lezen, din kin je dij veranderingen zain.
Of Westerwold, of t Hogelaand, ja
Of Zoltkaamp, Drijbörg of Briltil,
As ie goud luustern heur je t verschil.
Edik blift toch zuur of zoer, en n agrariër n boer,
Of t n vel is of n vlij, moag van streek of schieterij,
Ach, wat moakt t aiglieks oet,
Bakker bakt toch brood of stoet.
Of Zoltkaamp, Drijbörg of
As ie goud luustern heur je t verschil.
Wat moakt t oet, wat moakt t oet, of t nou onkruud is of roet,
Of t n goul is of n vak, boudel mout toch onder dak,
Of t n ree is of n loan, as ie mie mor kinnen verstoan,
Dus wat moakt t aiglieks oet,
Bakker bakt toch brood of stoet.
Dat is mien Grunneger laand, doar aan de woaterkaant,
Woar ie de woorden heuren
De ziel van elk verhoal,
Joen aigen toal.
t Is de lucht achter Oethoezen,
t Is t torentje van Spiek,
t Is de weg van Lains noar Klooster,
En deur Westpolder langs de diek.
t Binnen de meulens en de moaren,
t Binnen de kerken en de börgen,
t Is t laand woar ik as kind,
Nog niks begreep van pien of zörgen.
Dat is mien laand, mien Hogelaand...
t Is n doevetil, n dörpsstroat,
t Is n olde bakkerij
t Binnen de grote boerenploatsen,
Van Waarvum Oskerd, zo noar Mij.
t Is de waait, t is de hoaver,
t Is t koolzoad in de blui,
t Is de horizon bie Roanum,
Vlak noa n dunderbui
Dat is mien laand, mien Hogelaand...
t Is n mooie oavend in maai,
n Kou houst doeknekt in t gruinlaand,
Ik heb veur d'eerste moal verkeren,
En vuil de vonken van dien haand.
De wilde plannen dij ik haar,
Komt sikkom niks meer van terecht,
Totdat de nacht van t Hogelaand,
n Donker klaid over ons legt,
Dat is mien laand, mien Hogelaand
|
|
